منّت خدای را عزّوجل که حمد را مفتاح ذکرش گردانید و ذکر را مایه آرامش دل ها.
سپاس بی حد او را که هر نفسی که با ذکر و یاد او فرو می رود باعث نشاط و طمأنینه دل است و چون برآید مفرّح ذات.
منّت خدای را که رحمت عامش همه را فراگرفته و در پرتو آن قرآن کریم را چراغ هدایت انسان ساخته.
منّت خدای را که انسان را خلق نموده و به او بیان را آموخت....
کنگره :
BP65/2/ک8پ2 1383
دیویی :
297/1076
کتابشناسی ملی :
م83-19539